Raymond and Ray – เรย์มอนด์และเรย์

เราจะเสียใจกับคนที่เราไม่เคยรู้จักจริงๆ ได้อย่างไร? เราจะถูกปิดได้อย่างไรเมื่อสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือสถานะมรรตัยของคนที่ทำลายชีวิตเรา? เป็นธีมของละครทุกรูปแบบมาหลายชั่วอายุคน และ “Raymond & Ray” ของ Rodrigo Garcia

ไม่ได้ทำอะไรที่น่าจดจำมากพอที่จะโดดเด่นในประเภทย่อยที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนนี้ นักแสดงที่ตกลงเล่นเป็นนักแสดงนำมักจะเน้นหนักในแง่ของตัวละคร แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ค่อยท้าทายกับเนื้อหาในการสร้างสิ่งที่น่าจดจำอย่างแท้จริง แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าหนังทุกเรื่องจะต้องแหวกแนว

แต่เกือบทุกคนที่เคยดูหนังสามารถเขียนครึ่งหลังของเรื่องนี้หลังจากที่ได้ดูตอนแรกแล้ว ในท้ายที่สุด “Raymond & Ray” ไม่ได้รู้จักใครเลยจริงๆ เพียงแต่ผลักดันพวกเขาไปสู่เส้นชัยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่ซึ่งพวกเขาสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่กับพ่อที่กำหนดพวกเขามานานหลายทศวรรษในกระจกมองหลัง

ภาพยนตร์ของการ์เซียเริ่มต้นด้วยเรย์มอนด์ แฮร์ริส (ยวน แม็คเกรเกอร์) มาถึงหน้าประตูของเรย์ (อีธาน ฮอว์ค) น้องชายต่างมารดาของเขา พวกเขาไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว แต่เรย์มอนด์มีข่าวว่า พ่อที่น่าสยดสยองของพวกเขาเสียชีวิตแล้ว คำขอสุดท้ายของเขาคือให้ลูกชายที่เหินห่างไปร่วมงานศพของเขา

การ์เซียแสดงจังหวะตัวละครที่กำหนดชีวิตไม่กี่อย่างในฉากแรกๆ ที่แข็งแกร่งของภาพยนตร์เรื่องนี้ จริงๆ แล้วฉันอยากจะดู Hawke และ McGregor เพียงพูดคุยเกี่ยวกับพ่อในกระท่อมห่างไกลของอดีตมากกว่าแผนร้ายที่จะเกิดขึ้น เรย์มอนด์มีอดีตภรรยามากกว่าหนึ่งคน เรย์เคยเป็นคนติดยา

พ่อเป็นคนโง่ เรย์ตัดสินใจไปหาพี่ชายมากกว่าพ่อ—เรย์มอนด์ไม่สามารถขับรถได้เพราะใบอนุญาตถูกระงับ—และทั้งคู่ก็ออกไปพบกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในบทสุดท้ายของชีวิตพ่อ ทั้งสองพบว่าพวกเขารู้จักชายคนหนึ่งที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกับชายที่บงการกับลูกชายของเขามากจนเขาตั้งชื่อให้เหมือนกันเพียงเพื่อจะยุ่งกับพวกเขา

ในเวอร์จิเนีย พวกเขาได้พบกับคู่หูคนสุดท้ายของพ่อ

หญิงสาวผู้มีเสน่ห์ชื่อลูเซีย (มาริเบล แวร์ดู) ซึ่งแนะนำให้พวกเขารู้จักกับพี่น้องต่างมารดาในไซม่อน (แม็กซิม สวินตัน) ลูกชายของเขา ดูเหมือนว่าพ่อของ Ray จะมีความสุขในท้ายที่สุด หรือแม้กระทั่งมีความรู้สึกสงบและสงบสุข

อย่างน้อยก็ตามที่สาธุคุณ (Vondie Curtis-Hall) และพยาบาล (Sophie Okonedo) ที่เป็นเพื่อนสนิทกับเขา แม้ว่าพ่อจะยังยุ่งอยู่กับลูกๆ ที่เขาทำร้าย แต่ยืนยันว่าพวกเขาขุดหลุมฝังศพของเขาจริงๆ เป็นการควบคุมขั้นสุดท้ายที่ผลักดันให้ Raymond และ Ray เข้าถึงอารมณ์ที่พวกเขาต้องการเพื่อหาทางยุติ

เป็นเรื่องดีที่ได้เห็น McGregor เล่นเป็นคนธรรมดาหลังจากบุคคลที่มีชื่อเสียงเช่น Obi-Wan และ Jesus ในทศวรรษที่ผ่านมา และเขามีคุณสมบัติทางเคมีที่น่าเชื่อถือกับ Hawke ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะยอดเยี่ยม โดยเพิ่มความลึกและความแตกต่างเล็กน้อยให้กับ Ray ซึ่งไม่มีอยู่ในนั้น หน้าหนังสือ. อยู่ที่วิธีที่เขาแสดงปฏิกิริยาเกินจริงเมื่อเห็นว่าพ่อถือแตร

เรย์ใส่ความรักในดนตรีไว้ในกล่องความคิดและไม่พอใจที่พ่อไม่เคยสนับสนุน—หรือวิธีที่เขาจีบทุกคนโดยพื้นฐานแล้วแสวงหาการเชื่อมต่อ ฉันเคยเห็นบางคนจากโตรอนโตเปรียบเทียบสิ่งนี้กับงานของ Sam Shepard และนั่นเป็นผลงานของ Hawke อย่างแน่นอน แต่ฉันคิดว่าการเปรียบเทียบนั้นแตกสลายในส่วนที่เหลือของงาน

ซึ่งรู้สึกกระตือรือร้นที่จะเชื่อมต่อจุด A กับจุด B มันเรียบง่ายและเรียบง่ายเกินไป ในนาทีที่เราพบกับ Verdu และ Okenedo เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะร่วมมือกับเหล่าผู้นำได้อย่างไร เฉพาะ Hawke เท่านั้นที่มีขอบหยาบตรงนี้และทั้งเรื่องต้องการภาพรวมมากกว่านี้

การ์เซียเริ่มต้นอาชีพการงานของเขาในฐานะนักเขียน/ผู้กำกับที่ดูเหมือนจะปรับตัวเข้ากับสภาพของมนุษย์ได้อย่างดี ฉันจำได้ว่าโรเจอร์พลิกผันสำหรับ “Nine Lives” ที่ยอดเยี่ยมของเขามากแค่ไหน โดยสังเกตว่าการ์เซีย ลูกชายของกาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ “เล่าถึงความซาบซึ้งของพ่อของเขาในการใช้ชีวิตที่ผสมผสานกันและเราสัมผัสกัน

แม้ว่าเราจะเป็นคนแปลกหน้า” การ์เซียนั้นมีอิทธิพลต่อ “Six Feet Under” หลายตอนและการพัฒนา HBO Gabriel Byrne เวอร์ชันดั้งเดิมของ “In Treatment” ฉันเฝ้ามองหา “เรย์มอนด์และเรย์” ที่มีความลึกเท่ากัน มีความคาดเดาไม่ได้ของมนุษย์เหมือนกัน และมีความเห็นอกเห็นใจแบบเดียวกัน ผลงานของ McGregor

มองเห็นได้ชัดเจนและเพียงพอใน Hawke ที่จะทำให้การรับชม Apple TV+ เป็นเรื่องง่ายในเดือนหน้า แต่งานของ Garcia เมื่อเร็ว ๆ นี้ดูเหมือนจะเลิกใช้ธีมที่คุ้นเคยซ้ำแล้วซ้ำอีก แทนที่จะขุดคุ้ยว่าทำไมเรายังคงเล่าเรื่องราวเหล่านี้อยู่ หรือหาวิธีทำให้รู้สึกใหม่อีกครั้ง

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : elif-ceyiz.com